ABSTRACT
Vehicles such as aircraft and cars comprise a large number of mechanical parts produced by a variety of manufacturing processes. Cars generally consist of 10,000–30,000 parts, and the number of parts in aircraft is counted in millions. A trend in manufacturing such products is that both the number of parts and their complexity are increasing, including new combinations of dissimilar materials. Welding, adhesive bonding and mechanical fastening are typically used to join components during product assembly. In fusion welding, workpieces are joined by the application of an external heat source which melts material around the interface. Although the use of welding is widespread, the high temperatures required may reduce the quality, accuracy and reliability of joined parts. The strength of adhesively bonded and mechanically fastened joints is almost always lower than that achieved by welding. Commercial requirements for higher performance, higher productivity and lower cost in joining operations are becoming more demanding. In addition, strong joining of dissimilar materials is increasingly required. For example, high strength steel and aluminium sheets must be joined in some current car models, to allow weight reduction. There is therefore a need to identify new joining methods for new applications and materials.
چکیده
وسایل نقلیه از جمله هواپیما و خودرو متشکل از تعداد زیادی قطعات مکانیکی هستند که به کمک فرآیندهای مختلف تولید میشوند. افزایش تعداد قطعات و نیز پیچیده تر شدن آنها، افزایش نیاز به برقراری اتصالات مختلف میان اجزای مربوطه را درپی داشته است.به طور معمول از فرآیند جوشکاری، چسب و بستهای مکانیکی برای اتصال اجزای مختلف طی مرحله مونتاژ محصول استفاده میگردند. در جوشکاری ذوبی، اتصال با استفاده از یک منبع حرارتی خارجی و ذوب اجزا در ناحیه فصل مشترک برقرار میشود. اگرچه جوشکاری یک فرآیند بسیار رایج است اما حرارت بالای ناشی از آن کاهش کیفیت، دقت و قابلیت اطمینان قطعات جوشکاری شده را در پی دارد. استحکام اتصالات چسبی و بستهای مکانیکی همواره از اتصالات جوشکاری پایینتر میباشد. امروزه نیاز به عملکرد و بازده بیشتر در کنار هزینه کمتر و همچنین لزوم ایجاد اتصالات قوی بین مواد غیرمشابه بسیار افزایش یافته است. به عنوان مثال در خودروهای جدید، ورقهای فولاد پراستحکام و آلومینیم باید به هم متصل شوند تا از این طریق وزن خودرو کاهش یابد. بنابراین ابداع روشهای جدید و توسعه فرآیندهای موجود برای اتصال مواد در کاربردهای مختلف ضروری خواهد بود.